Albisteak
2023/06/26
"Zure etxean norbait hartzeko erabakia hartzea zaila da, baina oso pozgarria"
Pertsonalderen leloan hiru hitz nagusi daude: harrera, lankidetza eta sentsibilizazioa, lehenengo HARRERAN zentratu nahi dut.
Orain arte, nire harrera-esperientziaren ondorioz, beso fisikoak eta emozionalak ireki behar nizkion erakundera hurbiltzen zen pertsona orori, eta nire esku zegoen guztian lagundu. Harrerak esan nahi duenaren dimentsio berri bat bizi dut: Harrera Familia bihurtu naiz.
Pertsonaldeko talde teknikoak proposamena egin zidanean, nire ahotik baiezko oldarkor bat atera zen, erraietakoa, ariman min ematen zidan kalean bizi diren "gure mutilengan" pentsatzeak, ez baitute erreferentzia-tokirik egun bateko bizipen zoriontsuen ondoren itzultzeko: Horregatik atera zen nire ahotik BAIEZKOA, baina, geroago, nire babeslekuaren erosotasunean, nire leku pribatutik... zalantza eta beldur guztiak sortu ziren. Nire etxea ia ezezaguna den pertsona batekin partekatu? Nire intimitatea galdu? Nire bizi erritualak aldatu? Prest nago horretarako?
Baiezkoa erantzun zuen, ez zegoen atzera egiterik.
Gure elkarbizitzak astebete iraun du. Intimitate gutxi galdu dut, nire etxera etorri den pertsona oso errespetuzkoa delako, gogaitu nahi ez izatearen dosi handi batekin, isila, garbia, ordenatua. Kozinatzeko tarteak, mahaia eta mahai-zapia partekatu ditugu. Bakoitzak bere espazioa eta denbora izan du. Hizkuntza desberdina dela eta, komunikazioa ez da biei gustatuko litzaigukeen bezain arina izan, nire ustez... Bakoitzak bere eguneroko jarduerak egiten jarraitu du, eta, beraz, elkarbizitza-denborak urriak izan dira, baina, argi dago harrerak ez duela esan nahi, edo behintzat ez duela suposatu behar, egiten ari ginena egiteari utziko.
Esperientzia positiboa, zalantzarik gabe.
Berriro egingo nuke? Bai, eta orain ezagutzatik ematen den erantzuna da, baina ia beti izaten da bat, baina, nire kasuan, harrera bat izango litzateke denboraldi laburretan, uste dut ez lukeela ondo eramango norbait etxean izatea edo denbora luzez.
Zure etxean norbait hartzeko erabakia hartzea zaila da, baina oso pozgarria.
Marisol, Pertsonaldeko Boluntarioa